Learning lessons, growing, understanding
Blijf op de hoogte en volg Aishah
06 Maart 2015 | Australië, Canberra
Helloo Dutchies :)
Het is alweer zo lang geleden sinds ik een blog heb geschreven. Laat ik jullie helpen herinneren dat de tijd vliegt en ik alweer bijna 7 maanden down under zit. WAUW. Terwijl ik dit getal zie schrik ik zelf.
Het is bijzonder om terug te kijken naar mijn tijd hier. Inmiddels is Sumaya hier bij mij en dit is echt zo onwijs fijn. Ik ben zo dankbaar dat ik 24/7 met haar kan spenderen en lekker kan kletsen en mijn woonplaats te laten zien. Ze ziet hoe ik iedere dag leef, met de kids en mijn vrienden om me heen. Wie had een jaar geleden ooit gedacht dat we allebei aan de andere kant van de wereld zouden zitten rond deze tijd. En elkaar dan ook nog eens opzoeken! DANKBAAR.
Ik ben inmiddels bijna een week terug uit Nieuw-Zeeland. Dit was echt een van de beste tijden ooit. De eerste week reed ik in mijn uppie rond in landschap waarvan mijn mond open bleef vielen. Ik kon niet genoeg krijgen van al het moois. Kilometers en kilometers heb ik gereden. Zo veel dat ik in de avond om 7 uur gewoon al niet meer mijn ogen kon openhouden. Het was bijzonder om alleen te rijden en verder niks of niemand te zien onderweg. Geen bereik op mijn telefoon. Rust! En alleen maar moois. Ik voelde me onwijs bevoorrecht en gezegend. God liet zijn bijzondere creaties zien op de meest fascinerende manieren.
Onderweg stop je natuurlijk bij cafeetjes, hostels, bezienswaardigheden waar je mensen ontmoet en een praatje kunt houden. Ik heb heerlijk weer gehad, ik heb gekayakt op de zee 'smorgens toen de zon nog opkwam, een tour gedaan zoekende naar dolfijnen (een aanrader), ik heb de mooiste kuststreken gezien, het helderste water. Zo helder dat je je ogen niet kunt geloven. Zoals Deb het al zei; met diep ontzag voor de Heer! Een hoogtepunt was toen ik in het uiterste noorden van NZ aankwam. Een hele dag gereden om verbaast bij dit punt te staan waar niks of niemand is. Alleen de grote zee en verder niets meer voor je, een handjevol toeristen die met je meekijken, maar thats it.
Na een week kwam een vriendin naar Auckland en hebben we daarna samen verder gereisd. Ik heb gewoon geen woorden voor wat we gezien/gedaan hebben. Nogmaals voelde ik me verwend en bevoorrecht. En alleen maar dankbaar en dankbaar, dankbaar en dankbaar.
Na 2 weken op stap miste ik al mijn huis in Canberra, maar vooral de mensen van mijn kerk. Ze zijn als familie voor me, en het gaat moeilijk worden om gedag te zeggen. Mijn ticket staat namelijk geboekt. Als ik ze zeg dat ik over 2 maanden al thuis zit zeggen ze; no way, you are not going anywhere! Ook ''mijn'' kids ga ik missen. Rond pasen zal ik het gezin al overdragen aan de volgende au pair, om hierna nog wat door Australie te reizen voordat ik klaar ben om naar huis te gaan.
Voor degenen die dit nog niet weten. In Januari heb ik grote struggles gehad met mezelf en mijn toekomst. Ik wist het allemaal niet meer, wat ik wilde doen, waar ik wilde zijn, wanneer ik terug moest naar huis, etc etc. Moest ik een andere studie doen? Verder reizen? Ik werd gek van mezelf en moe van al het piekeren en denken. Het was lastig om de knoop door te hakken en te zeggen; ik ga op 2 mei naar huis en mijn ticket is geboekt. Vooral de datum om het gezin te verlaten was lastig. Ik kan zeggen dat mijn reislust zoals mijn tante kan zeggen, ''verzadigd'' is. Al een tijd. Zelfs de rondreis in April maakt mijn hart al minder warm dan dat het eerst zou doen. Ik heb hier een onwijs geweldige tijd gehad en bedank God dat Hij mij hier heeft laten zijn en dat ik mocht groeien. Groeien in mezelf en dingen leren die goed zijn voor mijn toekomst. Goed voor mij. Herinneringen voor een levenlang. Relaties en momenten die ik altijd zal koesteren.
En nu ben ik gewoon klaar om weer naar huis te gaan :) . Nog geen idee wat te doen, waar ik wonen zal en wat voor nieuws er voor me ligt. Maar ik heb vertrouwen dat het vanzelf duidelijk zal worden. Ik mis Nederland absoluut, en jullie allemaal! Ik wou dat ik even om het hoekje kon kijken in Haarlem/Leiden.
Ik blijf natuurlijk de koukleum, en daarom geniet ik nog even van de zomer hier, en heb ik nog tot mei voor ik in NL ben. Haha. Zodra het wat warmer is bij jullie! Dan wordt het hier weer koud, en werd het toch wel tijd om terug te gaan :P
Heel veel liefs <3 xxxx
Het is alweer zo lang geleden sinds ik een blog heb geschreven. Laat ik jullie helpen herinneren dat de tijd vliegt en ik alweer bijna 7 maanden down under zit. WAUW. Terwijl ik dit getal zie schrik ik zelf.
Het is bijzonder om terug te kijken naar mijn tijd hier. Inmiddels is Sumaya hier bij mij en dit is echt zo onwijs fijn. Ik ben zo dankbaar dat ik 24/7 met haar kan spenderen en lekker kan kletsen en mijn woonplaats te laten zien. Ze ziet hoe ik iedere dag leef, met de kids en mijn vrienden om me heen. Wie had een jaar geleden ooit gedacht dat we allebei aan de andere kant van de wereld zouden zitten rond deze tijd. En elkaar dan ook nog eens opzoeken! DANKBAAR.
Ik ben inmiddels bijna een week terug uit Nieuw-Zeeland. Dit was echt een van de beste tijden ooit. De eerste week reed ik in mijn uppie rond in landschap waarvan mijn mond open bleef vielen. Ik kon niet genoeg krijgen van al het moois. Kilometers en kilometers heb ik gereden. Zo veel dat ik in de avond om 7 uur gewoon al niet meer mijn ogen kon openhouden. Het was bijzonder om alleen te rijden en verder niks of niemand te zien onderweg. Geen bereik op mijn telefoon. Rust! En alleen maar moois. Ik voelde me onwijs bevoorrecht en gezegend. God liet zijn bijzondere creaties zien op de meest fascinerende manieren.
Onderweg stop je natuurlijk bij cafeetjes, hostels, bezienswaardigheden waar je mensen ontmoet en een praatje kunt houden. Ik heb heerlijk weer gehad, ik heb gekayakt op de zee 'smorgens toen de zon nog opkwam, een tour gedaan zoekende naar dolfijnen (een aanrader), ik heb de mooiste kuststreken gezien, het helderste water. Zo helder dat je je ogen niet kunt geloven. Zoals Deb het al zei; met diep ontzag voor de Heer! Een hoogtepunt was toen ik in het uiterste noorden van NZ aankwam. Een hele dag gereden om verbaast bij dit punt te staan waar niks of niemand is. Alleen de grote zee en verder niets meer voor je, een handjevol toeristen die met je meekijken, maar thats it.
Na een week kwam een vriendin naar Auckland en hebben we daarna samen verder gereisd. Ik heb gewoon geen woorden voor wat we gezien/gedaan hebben. Nogmaals voelde ik me verwend en bevoorrecht. En alleen maar dankbaar en dankbaar, dankbaar en dankbaar.
Na 2 weken op stap miste ik al mijn huis in Canberra, maar vooral de mensen van mijn kerk. Ze zijn als familie voor me, en het gaat moeilijk worden om gedag te zeggen. Mijn ticket staat namelijk geboekt. Als ik ze zeg dat ik over 2 maanden al thuis zit zeggen ze; no way, you are not going anywhere! Ook ''mijn'' kids ga ik missen. Rond pasen zal ik het gezin al overdragen aan de volgende au pair, om hierna nog wat door Australie te reizen voordat ik klaar ben om naar huis te gaan.
Voor degenen die dit nog niet weten. In Januari heb ik grote struggles gehad met mezelf en mijn toekomst. Ik wist het allemaal niet meer, wat ik wilde doen, waar ik wilde zijn, wanneer ik terug moest naar huis, etc etc. Moest ik een andere studie doen? Verder reizen? Ik werd gek van mezelf en moe van al het piekeren en denken. Het was lastig om de knoop door te hakken en te zeggen; ik ga op 2 mei naar huis en mijn ticket is geboekt. Vooral de datum om het gezin te verlaten was lastig. Ik kan zeggen dat mijn reislust zoals mijn tante kan zeggen, ''verzadigd'' is. Al een tijd. Zelfs de rondreis in April maakt mijn hart al minder warm dan dat het eerst zou doen. Ik heb hier een onwijs geweldige tijd gehad en bedank God dat Hij mij hier heeft laten zijn en dat ik mocht groeien. Groeien in mezelf en dingen leren die goed zijn voor mijn toekomst. Goed voor mij. Herinneringen voor een levenlang. Relaties en momenten die ik altijd zal koesteren.
En nu ben ik gewoon klaar om weer naar huis te gaan :) . Nog geen idee wat te doen, waar ik wonen zal en wat voor nieuws er voor me ligt. Maar ik heb vertrouwen dat het vanzelf duidelijk zal worden. Ik mis Nederland absoluut, en jullie allemaal! Ik wou dat ik even om het hoekje kon kijken in Haarlem/Leiden.
Ik blijf natuurlijk de koukleum, en daarom geniet ik nog even van de zomer hier, en heb ik nog tot mei voor ik in NL ben. Haha. Zodra het wat warmer is bij jullie! Dan wordt het hier weer koud, en werd het toch wel tijd om terug te gaan :P
Heel veel liefs <3 xxxx
-
06 Maart 2015 - 08:50
Elsa:
Lieve Aish, wat kan je alles goed omschrijven en wat kan ik meegenieten met hoe jij geniet.
En hoe bijzonder om nu samen met Sumaya nog tjd door te brengen.
Je bent enorm gegroeid deze maanden. In zelfverzekerheid, in wijsheid, in geloof, met nieuwe inzichten en ervaringen en nieuwe vriendschappen.
Ik herken het, dat er ondanks alle moois, toch een moment komt dat je wilt settlen en andere dingen wilt gaan ondernemen, met als basis relaties en vriendschappen en van-betekenis-zijn voor Hem. Dat had in Aussieland kunnen zijn. En het had NL kunnen zijn. Het is goed een besluit genomen te hebben en weer stap voor stap vooruit te kijken naar wat komen gaat. Inclusef afscheid nemen van veel kostbare vriendschappen.
Je bent een bijzondere vrouw en ik ben stiekem wel blij dat je weer deze kant op komt :-)
Dikke knuffel lieverd! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
